R.I.P

18 februari 2006
*Vaarwel Mijn Lieve Vriendin…*

*Voor Altijd*
*In Onze harten*

*Stilletjes Gleed *
*Je Uit Mijn Leven*

**Lieve Ger**

Het is een vreemde week…
Vorige Vrijdag ben ik nog even bij je langsgeweest.
Je had al jaren die ellendige ziekte en het ging niet goed.
Ik wist dat ik na Zaterdag niet echt
de gelegenheid zou hebben om lang van huis te gaan.
Dus gebeld en gevraagt of je graag had dat ik langskwam.
We hadden al 2x eerder geprobeerd om iets af te spreken.
Je voelde je slecht maar zoals je zelf zei,
met toch nog dat oude tintelingetje in je stem:
“Doe maar, veel beter zal het toch wel niet meer worden”
Ik ben een uurtje bij je geweest.
Je was ontzettend moe, en beroerd van de morfine.
Maar net als altijd was je
belangstellend naar ons allemaal.
Je lag in je eigen woonkamer
omringd door je kids en kleinkids.
Daar waar je het liefste was
en met de mensen die jou het meest lief waren.
Toen ik wegging had ik het gevoel
dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn.
Dinsdagmiddag kreeg ik een telefoontje van Susan.
”Ria, ik bel je om te zeggen dat Mama vanmiddag is overleden”
Het vreemde was dat ik diezelfde middag
nog een tijdje met een andere vriendin over je gepraat heb.
Ik ben blij dat ik Vrijdag nog naar je toe gegaan ben.
Voor mijn gevoel had ik toen al afscheid genomen…

Als ik aan jou terugdenk meissie dan is het met veel warmte.
De beginjaren waarin we elkaar ontmoeten. Het klikte meteen.
Onze kids waren van dezelfde leeftijd.
Maar vooral Harm had bij jou een speciaal plekje.
En dat was wederzijds.
Hij kan zich nog zo goed herinneren
dat ik met hem op de fiets naar jullie toeging.
De oneindige truien die wij samen breiden.
De liefde voor honden die we allemaal deelden.
Maar vooral jouw voorliefde voor mohair
is hem en mij altijd bijgebleven.
Ik weet nog toen ik in een heel moeilijke periode
terecht kwam in mijn leven.
Door een onverklaarbare reden
belde jij me die morgen al erg vroeg.
Je voelde meteen dat er iets mis was.
Jij belde Jan en hij kwam van zijn werk en bracht mij
binnen in een uur naar jullie veilige warme haven.
En daar stond jij buiten lieve Ger,
in jouw grote wijde blauwe mohairtrui en spreidde je armen uit.
Dat moment meisje is voor altijd in mijn hart gebleven.
De warmte om jullie heen, de gastvrijheid.
Wij saampjes Ger hebben ook de moeilijke tijden gekend.
Als er weer chemo vor de deur stond, vertrokken we samen met onze Triviant of Woordspelletjes doos rchting ziekenhuis.
Ik met mijn toen nog onafscheidelijke breiwerk.
In die periodes was er altijd
een onzichtbaar lijntje dat ons naar elkaar toetrok.
2 Jaar geleden heb ik je mee naar de Uk genomen.
Samen hebben we een heerlijke week doorgebracht in Halifax.
Je kon zodra we aan boord van *The Pride Of Hull* waren
je eraan overgeven dat je weg was zonder Jan en kids.
En we hebben genoten meissie.
We hadden tijd om dingen de revue te laten passeren.
Een van mijn meest dierbare herinneringen
aan jou behoud ik van die week.
Nu ben je stilletjes uit mijn leven weggegleden.
En het zal stil worden om ons heen.
Jou stem was altijd duidelijk hoorbaar,
vorige week toen ik bij jou was
heerste er stilte om je heen…
En ik wist… je gaat me verlaten.
Ik zal je missen lieve meid!

Er brand een kaarsje voor :

*Jou Jan, kids en kleinkids en iedereen
die met jou verbonden is*

**Lieve Ger**

waar je dan ook mag zijn.
het is voorbij je ziek zijn en pijn.
Voor jou deze afscheidgroet
in een klein gedicht.
Dit kaarsje geef ik je mee,
op je reis naar het Licht…

This page has the following sub pages.

• *Kleine Sil*